Bρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του 80 στο Λονδίνο και η Τζούλι, κόρη καλής οικογενείας, σπουδάζει σινεμά κι ονειρεύεται να κάνει μια ταινία για την ιστορία ενός παιδιού που φοβάται ότι η μητέρα του θα πεθάνει -με φόντο την υπό κατάρρευση οικονομία της πόλης του Σάντερλαντ, που είδε τα κάποτε ανθηρά ναυπηγεία της να κλείνουν, θύματα της οικονομικής πολιτικής της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Ενας καθηγητής της στην σχολή διερωτάται μήπως θα ήταν καλύτερα να κάνει μια ταινία για «κάτι που ξέρει» κι όταν ένας άλλος μαθαίνει ότι δεν έχει ακόμη υπολογίσει το μπάτζετ, σχολιάζει ειρωνικά: «υποθέτω ότι δεν χρειάζεται να σκέφτεστε πράγματα όπως τα μπάτζετ στο Νάιτσμπριτζ». Ομως η καλοβαλμένη, posh πραγματικότητα της ζωής της θα πάρει μια απρόσμενη στροφή μετά την γνωριμία της με τον πάντα καλοντυμένο, καθώς πρέπει Αντονι. Μεγαλύτερός της, με εξαιρετικές σπουδές, με δουλειά στο υπουργείο εξωτερικών, εκλεπτυσμένα γούστα και αγάπη για την κλασική μουσική, μοιάζει αψεγάδιαστος, αλλά κρύβει ένα μυστικό που θα σημαδέψει την κοινή τους ζωή και την μεταξύ τους σχέση